-
Plexus
Hoi,
Ik begrijp de plexus niet. De ene zenuw kruist over naar een andere zenuw. Als er dan een zenuw wordt beschadigd zijn er nog andere zenuwen die het wel doen.Dus Zenuw A kruist over naar Zenuw B. Deze zitten dan samen in een streng AB. Maar als je de streng AB doorknipt doet niets het toch meer? Of is het zo dat Zenuw A zich in 2-en splitst waarbij 1 deel met Zenuw B verder gaat en een ander deel als Zenuw A. Je hebt dan Zenuw AB en Zenuw A. Als er dan een ongeval gebeurt, bijvoorbeeld AB wordt doorgeknipt, dan heb je altijd nog Zenuw A over. Klopt het dus dat ze zich in 2-en splitsen? Zo nee, dan begrijp ik het niet en hoor ik graag hoe het werkt.
groeten Marlies
-
5 Antwoorden
-
Hoi @marliesvandamme ! Je zit al aardig in de goede richting.
Laten we voor het gemak even zeggen dat zenuw AB een motorische zenuw is (en dus spieren aanstuurt).Om voordeel te hebben van de plexus, dan moet je de situatie hebben: niet zenuw AB wordt doorgeknipt, maar juist alleen A (voorafgaand aan de plexus, voorafgaand aan de kruising). Dus dan heb je nog de andere vezels van B in zenuw AB die het verlies van A tot op zekere hoogte kunnen compenseren. Dit uit zich dan bijvoorbeeld in spierzwakte, in plaats van volledige verlamming.
Als inderdaad het scenario gebeurt zoals je beschrijft: dat zenuw AB wordt doorgeknipt na kruising in de plexus… Dan maakt het inderdaad niet zoveel uit waar die vezels ooit vandaan zijn gekomen 😉 Dit zal zorgen voor een volledige verlamming van alles dat wordt aangestuurd door zenuw AB.
Is het zo een klein beetje duidelijker? Groetjes, Danielle
-
Hoi, helaas, ik begrijp het nog niet. Als zenuw A je grote teen aanstuurt en zenuw B je kleine teen, en ze zitten samen in 1 bundel AB, waarvan zenuwstreng A doorgeknipt wordt, dan doet je grote teen het toch niet meer. Je hebt dan toch niets aan het feit dat in de bundel AB de zenuwstreng B nog in tact is, omdat deze gaat over je kleine teen. Please explain😕
-
Ah ik snap de verwarring!
Zenuw AB gaat samen naar je grote teen om die aan te sturen. Dus als de vezels van zenuw A worden doorgeknipt zal de helft van de aansturing van de grote teen verloren gaan: Dit uit zich als krachtverlies in de grote teen.
Als zowel A als B worden doorgeknipt zal de grote teen verlamd zijn 😉
De zenuwvezels A + B vormen dus bij de plexus samen 1 zenuw AB, die samen naar hun einddoel gaan. Het is niet zo dat het een gescheiden geheel blijft.
Hopelijk heb ik het zo kunnen ophelderen 🙂 laat het anders maar weten! Groetjes, Danielle
-
Hoi, wat is nu het nut om samen te gaan in 1 zenuw?
Zowel zenuw A als Zenuw B sturen de grote teen aan zeg jij. Maar nu besluiten ze om zich samen te voegen in 1 bundel, zodat ze nu Zenuw AB zijn. Maar wat is nou het nut hiervan? Als ze alleen zijn en Zenuw A wordt doorgesneden is er altijd nog losse Zenuw B die de teen aanstuurt. En als ze samen zijn en een deel van de bundel wordt beschadigd, dus zeg Zenuw A, dan is het deel van Zenuw B nog intact, zodat die de teen aan kan sturen. Ik zie het nut van de hele samenvoeging, dus de overkruising niet. Ze liggen domweg nu gewoon tegen elkaar aan, maar hebben nog steeds allebei apart van elkaar 1 overdracht op 1 (hetzelfde of bijna hetzelfde) stukje teen. Waarom gaan ze samen terwijl apart van elkaar het effect hetzelfde is? Of is het geheel groter dan de som der delen? Sorry, maar ik begrijp het nog steeds niet. Tenzij het gaat om een SPLITSING van de zenuwen, dus Zenuw A splitst zich in Zenuw A1 (deze gaat zelfstandig verder) en Zenuw A2, die met B samengaat als bundel, Zenuw A2B. Als dan Zenuw A1 wordt doorgeknipt hebben we altijd nog Zenuw A2 in de bundel over. Maar ik heb in mijn eerste vraag al gesproken over deze splitsing, maar dat is dus niet het goede antwoord. Ik hoop dat je het uit kunt leggen. -
Hoi @marliesvandamme !
Spierverzwakking heeft evolutionair voordeel over spierverlamming.
En het hebben van minder (maar dikkere) zenuwen is evolutionair handiger dan het hebben van veel (maar kleinere) zenuwen
… Dus zoals bijna alles in de anatomie ooit is ontstaan: Het nut is evolutie.Ik snap je frustratie hoor 😉 Onze hersenen zijn ervoor gemaakt om het heel lastig te vinden als iets niet strookt met het beeld wat je er al van hebt. Maar ik zou je willen uitnodigen om daar even uit te stappen, en even na te gaan waar je een ‘verkeerde afslag’ hebt gemaakt qua beeld over de anatomie van zenuwen.
Even terug naar de basis: Bijna al onze zenuwen bestaan uit vezels die ontspringen op meerdere hoogtes van het ruggenmerg. Dat shuffelen van de vezels gebeurt ter hoogte van de plexus. Uiteindelijk komen we uit op de zenuwen die we kennen, en die allemaal naar hun eigen eindpunt lopen.
Log in to reply.
