-
Psychofarmaca en cardioprotectie
Ik heb net stage gelopen op een medium risk afdeling van een forensisch psychiatrisch centrum, én heb dit academiejaar ook het onderdeel geestelijke gezondheidszorg onderwezen gekregen. Als opwarmertje had ik eerst de lessenreeks van deze site doorgenomen.
Zowel op de site als in de hogeschool leerde ik heel veel over de verschillende psychofarmaca. Maar nergens werd een nochtans heel belangrijk gegeven vermeld.
Eén van mijn stage-opdrachten was een analyse maken van de toegediende medicatie op de afdeling. En meteen viel het me op dat quasi alle patiënten die psychofarmaca toegediend kregen tegen wanen en psychoses, ook medicijnen ter cardioprotectie kregen. Bijna allemaal de zogenaamde fantastic four die ook worden gegeven bij decompensatio cordis: een bloedverdunner, een statine, een ACE inhibitor en een betablokker. En al die patiënten moeten elke zes maanden een ECG laten nemen.
Blijkt dat nogal wat van die psychofarmaca behoorlijk belastend zijn voor het hart als ze langdurig worden genomen. Op de afdeling vonden de verpleegkundigen het heel gek dat dit ons niet werd aangeleerd. Daarom geef ik het hier ook graag mee.
-
2 Antwoorden
-
Hoi Roel!
Interessant en dank je wel voor deze bijdrage!
Ik zet even wat dingetjes op een rij, voor degenen die hier meer over wil lezen.Allereerst:
‘Hartaandoeningen’ is een breed begrip.Even een verschil ophelderen:
Mensen die pyschofarmaca gebruiken hebben een verhoogd risico op 1 specifieke hartaandoening: QT-verlenging (zichtbaar op ECG) welke kan leiden tot hartritmestoornissen en daarmee kan leiden tot plotselinge hartdood.Maar dit is niet waar de ‘fantastic four’ (bloedverdunner, een statine, een ACE inhibitor en een betablokker) voor worden voorgeschreven. Die worden voorgeschreven ter voorkoming van atherosclerose en daarmee hopelijk ter voorkoming een hartinfarct. Dit is wel echt een heel ander ziektebeeld dan QT-verlenging.
Hartziekten en psychiatrie zijn aan elkaar gerelateerd:
Wel is er duidelijk een associatie tussen hartziekten en psychiatrische aandoeningen.Hartaandoeningen waaronder ook hartinfarct komen meer voor in patienten met psychiatrische aandoeningen dan in mensen zonder psychiatrische aandoeningen.
→ Deels verklaard door leefstijlfactoren: Relatief meer mensen met psychiatrische aandoeningen roken, sporten minder, hebben een afstand tot (preventieve) gezondheidszorg en afhankelijk van het precieze ziektebeeld kan ook therapietrouw relatief slechter zijn dan bij mensen zonder psychiatrische aandoening. Dus Psychiatrische aandoening → Hartaandoening
→ Andersom geldt ook dat mensen die ooit een hartaandoening hebben gehad (bijv hartinfarct) relatief vaker last hebben van psychiatrische aandoenignen, met name depressie. Dus Hartaandoening → Psychiatrische aandoening
Hierbij kan je je voorstellen dat er een soort cirkel kan ontstaan. Psychiatrische aandoening → Hartaandoening → Psychiatrische aandoening → etc.
En daar bovenop komt ook dat de gemiddelde leeftijd van mensen die psychofarmaca krijgen steeds hoger wordt, o.a. dat het ook steeds meer wordt voorgeschreven bij ouderen (o.a. door minder stigmatisering van psychiatrische aandoeningen!) . Maar goed, hoe hoger de leeftijd hoe hoger de kans op hart en vaatziekten. Dit geldt zowel voor psychiatrie als gewoon gezonde mensen natuurlijk.
Ook wordt er onderzoek gedaan naar mogelijke gedeelde genetische oorzaken (dus een genetische verandering die zowel psychiatrische aandoening als hartaandoening veroorzaakt)
Om het helemaal ingewikkeld te maken:Mensen met hartaandoeningen zoals hartinfarct / hartfalen in de voorgeschiedenis hebben een grotere kans op QT-verlenging. Dus daarbij kunnen psychofarmaca relatief sneller een hartritmestoornis veroorzaken.
Conclusie:Heel goed dus dat de associatie je is opgevallen! En het is absoluut zo dat mensen met psychofarmaca een hogere kans hebben op zowel QT-verlenging als hartinfarct waarvoor de ‘fantastic four’ voorgeschreven kunnen worden.
→ Maar dat betekent niet dat er een direct causaal verband is tussen psychofarmaca en ‘fantastic four’ 😉 De confounders zullen hierbij vooral zijn: De leefstijlfactoren, leeftijd, voorgeschiedenis en misschien zelfs wel genetische aanleg.Een interessant artikel voor als je meer wil lezen:
https://academic.oup.com/eurheartj/article/35/20/1306/2293020Groetjes, Danielle
-
Heel verhelderend, dank je wel!
Log in to reply.
